ข้าวสาลี ต่อมีความอยากก่อนจึงให้กระทำหรือประการใด
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นกษัตริย์ตรัสว่าหามิได้ โยมให้กระทำตระเตรียมไว้แต่ยังไม่มีความ
อยาก เพื่อจะกินทันอยากจะมีมาข้างหน้า
พระนาคเสนจึงถวายพระพรว่า มหาราช ดูรานะบพิตรพระราชสมภาร บพิตรให้
กระทำไร่ไถนาปลูกข้าวสาลีไว้ก่อน เพื่อจะรักษากันความอยากอันจะมีมาข้างหน้า ฉันใดก็ดี
อาตมานี้ก็พากเพียรไว้แต่หัวที เพื่อจะกันเสียงซึ่งทุกข์อันจะมีมาข้างหน้านั้นก็เหมือนกัน ขอ
ถวายพระพร
พระเจ้ากรุงมิลินท์ปิ่นประชากร ทรงพระโสมนัสตรัสว่า กลฺโลสิ พระผู้เป็นเจ้ากล่าว
นี้สมควร
อนาคตปัญหา คำรบ 3 จบเท่านี้

ทูรพรหมโลกปัญหา ที่ 4

สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ปิ่นธรณีมีพระราชโองการตรัสถามว่า ภนฺเต นาคเสน ข้า
แต่พระนาคเสนผู้ปรีชา อันว่าพรหมโลกกับมนุษย์โลกนี้ ไกลกันสักว่าเท่าไร
พระนาคเสนจึงวิสัชนาแก้ไขว่า มหาราช ขอถวายพระพรบพิตรพระราชสมภาร
ผู้เป็นใหญ่ในสิริราชสมบัติ พรหมโลกกับมนุษย์โลกนี้ไกลกันมาก ถ้าว่าจะเอาศิลปาปาสาณ
ประมาณท่ากูฏาคารปราสาทโยนลงมาแต่พรหมโลกนั้น วัน 1 กับคืน 1 ศิลาจะตกลงมาไกล
ได้ 48,00 โยชน์ ประมาณ 4 เดือน จึงจะถึงเดิน
สมเด็จพระเจ้ามิลินท์ประชากร มีพระราชโองการตรัสว่า ภนฺเต นาคเสน ข้าแต่พระ
นาคเสน พระผู้เป็นเจ้ากล่าวไว้ว่า ยังมีบุรุษผู้หนึ่งมีกำลังมาก จะคู่เข้าจะเหยียดออกซึ่งพาหา
แขนซ้ายขวาทั้งสองนั้นรวดเร็วฉันใดก็ดี พระภิกษุที่มีฤทธิ์เป็นวสีชำนาญในฌาน มาตรว่าจะ
อันตรธานหายจากชมพูทวีปนี้ ลัดนิ้วมือหนึ่งก็จะถึงพรหมโลกรวดเร็ว เหมือนบุรุษคู้เข้าและ
เหยียดออกซึ่งแขนนั้น ก็ปานกันกับไปสู่พรหมโลกอันไกลได้มากหลาย 100 โยชน์ ก็เร็ว พลัน
เออก็ไฉนจึงไม่ช้าเหมือนศิลาอันโยนลงมาเล่า